De keizer was een overtuigde exhibitionist
die zijn edele naaktheid, compleet met
aangehangen delen, tijdens een optocht aan
zijn volk liet zien. Deze zin kon Andersen niet
uit zijn kuise pen wringen. Het was in de ogen
van de auteur zelfs te gênant om te beschrijven
hoe de keizer zelf zijn kleren op een
gouden stoeltje naast de troon had gelegd. In
plaats daarvan liet hij inhalige tailleurs fictieve
kleren maken, zodat het leek dat de keizer
werd bedrogen. Maar het kind aan het eind
van het sprookje was wél echt; het riep:
‘De keizer loopt in zijn ´blootje´. Dit gaf stem aan
de verblindende naaktheid van de vorst,
waardoor deze zich eindelijk gekend wist.
Jan van Laar
Geert Groote heeft op ‘t Dieseplein
een eigen huis van glas en steen
dichtbij de plaats waar hij beweend
en in het graf gelegd moet zijn.
Geert Groote was een moedig mens. Zijn eenvoud bleek a way of life,
devotie was zijn sterkste drive,
behulpzaamheid zijn diepste wens.
Zijn naam brengt in herinnering
een afkeer van verloedering,
van hoogmoed en belastering;
een passie voor de oefening
in nederigheid en matiging
voor ‘n leven in verbroedering.
Jan van Laar
Je weet dat ik trouw ben aan een wat zorgelijke stijl van leven en zowel
gemarkeerde straatjes als opgelegde tempo’s vermijd, maar dat ik de weemoed
– die al gauw schuchter wordt genoemd
– en de hunkering – die kennelijk pijnlijk moet zijn – achter me probeer te laten om het geluk te kunnen smeden zodra ik zijn warmte voel.
Je weet hoe ik grove taal uit de weg ga vanwege zijn knellende effect op het
gemoed van mensen zoals ik; hoe ik me erger aan het eindeloze zwerven over
jaarmarkten van luidruchtige stromen jeugdigheid die alle leeftijden met zich
meevoeren.
Voor jou is het evenmin een geheim dat ik drukke kruispunten, gierende trams
en toeterende taxi’s onverdraaglijk vind; dat ik soms in paniek en met zweet op de
rug een treinkaartje koop om in de betrekkelijke rust van een stiltecoupé te kunnen
opademen.
Op andere dagen slalom ik op geheel eigen wijze door de stad – zoekend,
vluchtend, sluipend, rennend – en zorg ik ervoor dat ik zelfs het geluid van mijn
voetstappen op de straatstenen niet kan horen. Hoe zou ik anders het geluk dat in
mijn droom is achtergebleven terug kunnen vinden? Hoe dichter ik de stilte nader,
hoe warmer ik me voel.
(Dante)
Steeds opnieuw reikt de slimme slang verdachte appels aan.
Niet voor het laatst werd de gifbeker door Socrates geledigd
nadat hij op dubieuze gronden was veroordeeld. De
volksverhuizing in 400 was er een uit een lange reeks. De
slag bij Nieuwpoort werd voor het eerst in 1600 geleverd, en
ook de Franse Revolutie van zo’n twee eeuwen later woedt
nog altijd voort. En houd er rekening mee dat de griezelige
Hound of the Baskervilles zomaar kan losbreken.
Uitzonderlijk was het niet dat president John Kennedy door
Lee Oswald werd doodgeschoten, en wanneer de
moordenaar van John Lennon opnieuw zal toeslaan weet
niemand. Vergeet niet dat we nog altijd te maken hebben
met de haan van het verraad die op onverwachte momenten
kan gaan kraaien, in het ergste geval drie keer.
Eeuwenlang werd de Hel van Dante door velen gezien als
het archetype van elk inferno; dit gold tot 9 september en 13
maart: toen is de nieuwe toekomst begonnen, daar zitten wij
nu middenin!
