Hoe vaak heb ik niet genoten, terwijl
alles maar leek voort te duren
jij, die daar zat, terwijl ik gluurde,
glunderde en
alle zurigheid leek uitgebannen
zo zoet was het

Maar soms mijn vriend, dan weer als je
vijand gezworen, om
wat je nu weer (ver)toonde
alle pijn die kwam en terugkwam
zonder eind leek het, als een meid
die ging en zo weer weg was na
weer gekomen te zijn

nooit liet je de rust lang duren, terwijl
we dat verlangden, wij allebei
bij alles wat we meemaakten
dook jij weer op en moesten we verder
haken aan je, met jouw losse eindjes;

tot straks -overvallen door de dood-
alles verleden lijkt en voorbij,
geef nog wat tijd
in plaats van eeuwigheid -geen amen:
we spreken elkaar nog wel

Jan de Vlaming, juni 2023