(Een gelegenheidsgedicht)

Je koopt er wat blijvends van in,
in geel en rood,
dat inslaat als edelmetalen gemunt
koper na brons, in woorden
om beelden mee te maken,
j’een beeld te vormen van

een dichtersclub, die het in het café niet
op een zuipen zet maar toch,
na jaren nog open,
dicht? Schallend koper lijkt het

Wat koop j’er voor, dat uiteindelijk
niet groen en verweerd uitslaat?
Dat niet als alles in zompige droesem
verdwijnt, nadat de bundel
-gekocht en weggezet-

nooit meer
opgeslagen en
vergeten wordt
Sla, sla dicht.

Sla op en open
dat koper, en maak er iets levends van
voor in het verschiet,
Dat zwart op wit -ook binnen-
blijft klinken

Jan de Vlaming, oktober 2023