in de echo van de tijd
zit ik een boterham te eten
vanuit hier op dit moment
lijk ik het wel te weten
maar wat is mijn nieuwe stap
terug gaan naar de strijd?
ik laat mezelf los
vergeten
hoe het was toen ik een boterham zat te eten
de worsteling van elke dag
leek even zo onnodig
alle ellende en onveiligheid
overbodig
in vreemde velden
achter dichte daken
onder donkere vlakken
schijnt een ander licht
door de dikke vaste rand
in donkere diep aarde
is ver weg een ander gezicht
de contouren zijn vaag
nog niet uitgelijnd
maar ik weet zeker
het is zeer verfijnd
wanneer ik ga zoomen
mijn aandacht verdicht
en binnentreedt in dat nieuwe licht
dan zal de wind gaan waaien
over mijn gezicht
en krijg ik uiteindelijk
zicht op dat licht