Hoewel ze ooit een bontjas droeg
leeft zij nu lang genoeg om te weten
waarover ze je schrijven wil
meer zingen eigenlijk
een hartstochtelijke stoomtrein doorbreekt stilte
opdat psalmen zullen klinken die jou, moeder
immer knielend voor andere woorden
je echo ongezien, maar daar
sta op!
zie hoe bitterkoekjes bij de thee uit ajour kopjes
hun baan rond jouw spiegel draaien
tot het vernis van ijsbloemen om je mond
verzacht