Ooit leerde ik vast te leggen
wat ik zag maar niet bestond.
Een nieuwe werkelijkheid brak aan.

Nu loop ik door een winters bos
dat volop nevel ademt.
Alles wordt er trager door
en raakt verder weg.

Het tempo van mijn stap bepaalt
maat en vorm van de schaduw
die er hangt.

In een bocht glijden geruisloos
stammen uit elkaar – verloren
weerzien krijgt een ogenblik
gestalte.

De mist is dichter geworden.

Ingrid Beckering Vinckers, januari 2023