Er stond wel iemand!
Je hoort het vaak zeggen
bij afscheid in een aula,
met ophemelen en
subtiel verbloemen
komen de doden
goed uit de verf.

Uitvaartleiders verzinken
in gedachten, veel déjà-vu
altijd weer, vaak gedonder
om geld of goed van welgesteld,
sentiment en mooie woorden
kleuren de slotakkoorden.

Slotmuziek klinkt en de achterste
rijen zijn het eerste weg.
De dichter blijft zitten en wacht
op de lege aula, die zich op maakt
voor het volgende slotakkoord
van weer iemand die daar dan staat.

Acht miljard keer inmiddels is er iemand.
In de onmetelijke lichtjaren van het
eindeloze heelal blijft niemand overeind.
Doe maar een hele grote dosis van écht niks
en hélémaal niemand bij alle egotripperij.

Henk van Rossum, juli 2023