Badend in het zweet
schrok hij wakker
op de vlucht voor vlammen en
kale zangeressen met absurd vuur
als in een Ionesco-theater
een lotgenoot lag nog
op zelfgekozen klinkers
te happen naar z’n laatste adem
een kale priester snelde toe
druk met hel en verdoemenis
in niet uitgesproken woorden
vuurprofeten gaven kraaien
inspiratie voor een nieuwe mars
de hitte, hels, niet te harden
hielp hem uit de droom
Net wakker weet je al niet
meer hoe warm het was…
en wat moest al dat vuur?
vlammen met een Roomse klucht?
Hoe laat is het eigenlijk?
Henk van Rossum, augustus 2022