Er stond wel iemand!
Je hoort het vaak zeggen
bij afscheid in een aula,
met ophemelen en
subtiel verbloemen
komen de doden
goed uit de verf.

Uitvaartleiders verzinken
in gedachten, veel déjà-vu
altijd weer, vaak gedonder
om geld of goed van welgesteld,
sentiment en mooie woorden
kleuren de slotakkoorden.

Slotmuziek klinkt en de achterste
rijen zijn het eerste weg.
De dichter blijft zitten en wacht
op de lege aula, die zich op maakt
voor het volgende slotakkoord
van weer iemand die daar dan staat.

Acht miljard keer inmiddels is er iemand.
In de onmetelijke lichtjaren van het
eindeloze heelal blijft niemand overeind.
Doe maar een hele grote dosis van écht niks
en hélémaal niemand bij alle egotripperij.

Henk van Rossum, juli 2023

De inloopkast had zes schappen
drie schappen links
drie schappen rechts
vlees, groenten en zomerfruit
elk jaar bewaar-klaar voor de winter
mooi zichtbaar achter glas
in een donkere inloopkast.

De zinken ketels staan al tijden doelloos
in de berging, de lege weckpotten ook
op die ene na met verbleekte stoofperen
hier achterin mijn laatste keukenkast.

De krant meldt een faillissement:
de fabriek van weckflessen op de fles
daar breekt de tijd, de ketels en de potten
richting kringloop, de laatste pot bleekt verder
houvast van vroeger, van ooit in mijn tijd.

Henk van Rossum, juni 2023

Kunstwerkers verdiepen de Waterstaat
tonen hun vaste grond met inlaat.

Kunstenaars scheppen vrijer water
verbeelden meer met losse schroeven.

En de IJssel, de IJssel….. de IJssel stroomt.

Stammen vechten als vanouds
en rechters komen altijd later
met oor en oog
voor ieders betoog
welke stof stikt of
hoe de smeerpijp loog.

En de IJssel, de IJssel, de IJssel stroomt.

Wat hebben we aan toonaarden en gronden
aan kunstwerkers en kunstenaars
als de IJssel strandt is het met alles gedaan
Deventer krijg je onmogelijk naar de maan.

Henk van Rossum, mei 2023

Het gerucht gaat dat Paardekooper
een zwak heeft voor de Beestenmarkt
Zou dat nou toeval zijn geweest
Deventer nieuwe dierdichten
en Rotterdam een broodje aap?

In een blij dorp aan de Rotte
kon je Bokito jarenlang spotten
weg van inteelt bij z’n Duitse bron
een nieuwe heem met amoureuze zon

Zij kwam er destijds ook al snel, een vrouw
met oog voor apen, dagelijks lonkte ze trouw
naar haar lieve beest aan de andere kant
van het water zo alleen op z’n apeneiland

De aap vond haar om op te vreten
heeft haar daarom bijkans doodgebeten
voor haar was dat niet erg geweest
gevallen voor een gorilla, haar ultieme feest

Hoe moet dit sprookje voortleven
nu Bokito’s hart het veel te vroeg heeft begeven
De vrouw doolt sindsdien doelloos door haar dagen
natte ogen en maar water naar de Rotte dragen

Om een dam op te werpen tegen dit onmenselijk gemis
krijgt Bokito een groot standbeeld aan de Rotte
en bij de onthulling zijn als ik me niet vergis
de weduwe Bokito en ook ene Paardekooper te spotte…..

Henk van Rossum, april 2023