Zal een hemels gerecht zich
ten langen leste erbarmen over ons
en over ons café?
Die hoge hemel op het Kerkhof
was met drank en gerechten tamelijk tof
maar nu staat er in de Hemelbode
dat ook Fazant wordt aangeboden..
De stoere smeden in hun straat
zeiden altijd al gewoon waar het op staat,
en op hun aambeeld kan het ook wild
gevleugeld, vernieuwend of in stijl gestild.
In een terzijde in de Hemelbode
spreekt een stoker over droge dames
en dito heren, die never nooit in
een lagere hemel willen verkeren..
maar zoals we allemaal weten, menig stoker
en ook menig drankspecialist hebben
wel vaker hun vers totaal verkookt opgedist.
Henk van Rossum, januari 2025
Absoluut niet om te zoenen
en altijd die lekke schoenen.
Steeds datzelfde regenpak,
weer of geen weer,
ook dezelfde plastic zak en
dezelfde straten, op en neer.
Niemand zoals jij!
Geen vrouw zoals jij!
Een raadselachtig bestaan,
ver bij het normale vandaan.
Wat bezielt je, waar wil je heen
hoe blijf je bedelend op de been
waar zou jij kunnen plassen
en moet je haar niet meer gewassen
kent bedeling ook verveling
heb je weet van streling??
Al langer kom ik je tegen
en bevries, vlucht in vragen,
alle dagen toch te bang
voor al dat ongewone behang.
Jouw personage leeft enkel en passage,
in gedachten maak ik een bad klaar
neem je mee naar van Haren, maar
in het echt weet ik dat toch niet te klaren…!!
Henk van Rossum, december 2024
Wat verwacht de weervrouw
of een betaalde weermeneer?
Zien zij nog licht aan de horizon,
of wordt het grijzer, donker of meer?
Veel nattigheid in het
klimaat van kijken,
van weten en van willen.
Het weerland wemelt
van blinden en van doven…
De rotsen krimpen
in vrijwel iedere branding.
Opkomende depressies
uit het Brulbekmassief
ook meer en meer.
Saharastof en drijfzand,
komt er nog ergens een
heldere hemel aan land?
Een beetje aflandig drijft
een bootje ter kimme
met de schone Neptuna,
dé muze van deze tijd,
in grove schets nog, maar
wel vrijwel alle ankers kwijt.
Henk van Rossum, november 2024
Uit het niets
dook ze op:
DINA DAADKRACHT.
Een Veluwse vrouw,
fijn stug, mooi stroef,
haar haar vet ze zelf
met wolfsmelk uit Stroe.
Ze was bij Denen en Polen,
op d’r allerplatste zolen,
voor palen en perken
en nog zuiverdere oormerken.
Doodsbang voor vreemde roedels
en dat rare grote buitenland.
Ze drukt de wereld haar bange hand
aangemoedigd door De Grote Dwingeland.
Werkers bij Wolff onkruidbestrijding
zijn, naar verluidt, in actie gekomen
tegen DINA’s vette haar.
In de buurt van Wolfsburg heeft een
ijlbode gisteren een rood kapje opgehaald
en is er mee naar de diepte hier afgedaald.
DAADKRACHT deed de bode evenwel niet open
omdat ze enkel eigen vette sprookjes mag verkopen…
Henk van Rossum, oktober 2024