PRAJURIT JAGA MALAM
Waktu jalan. Aku tidak tahu apa nasib waktu ?
Pemuda-pemuda yang lincah yang tua-tua keras,
bermata tajam
Mimpinya kemerdekaan bintang-bintangnya
kepastian
ada di sisiku selama menjaga daerah mati ini
Aku suka pada mereka yang berani hidup
Aku suka pada mereka yang masuk menemu malam
Malam yang berwangi mimpi, terlucut debu……
Waktu jalan. Aku tidak tahu apa nasib waktu !
(1948)
Nederlandse vertaling
NACHTWACHT
De tijd gaat. Ik weet niet welk noodlot het verbergt ?
Jongens staan klaar voor het gevecht,
En ouderen tonen zich sterk en hard,
spiedende ogen
Sterren zijn een droom van vrijheid
een zekerheid aan mijn zijde
zolang ik deze doodsvallei bewaak.
Ik houd van hen die dapper zijn om te leven
Ik houd van hen die de nacht durven te ontmoeten
De nacht ruikt naar dromen, gevangen in stof….
De tijd gaat. Ik weet niet welk noodlot het verbergt !
Chairil Anwar kreeg onderwijs aan Nederlandse scholen, maar stopte op zijn 19e met zijn opleiding. Hij verhuisde na de scheiding van zijn ouders samen met zijn moeder naar Jakarta. Daar ging hij zich bezighouden met het lezen van Westerse literatuur, en liet zich hierdoor inspireren voor zijn eigen werk. Dit onderscheidde hem van de eerdere generatie van traditionele schrijvers. Tijdens de Japanse bezetting van Indonesië verspreidde hij zijn gedichten op goedkope papieren pamfletten. Pas na 1945 werden zijn werken officieel gepubliceerd.
Volgens verschillende bronnen was het de dood van zijn grootmoeder die Chairil ertoe aanzette om gedichten te gaan schrijven. De dood was dan ook een regelmatig terugkerend thema in zijn werken. Zijn verzamelde gedichten werden gepubliceerd als Deru Campur Debu in 1949. Rond die tijd had Chairil zelf te kampen met gezondheidsproblemen vanwege zijn levensstijl. Hij werd opgenomen in het CBZ Ziekenhuis (het huidige Ciptomangunkusomo ziekenhuis), alwaar hij op 28 april 1949 stierf. Deze dag wordt nog jaarlijks gevierd in Indonesië als de dag van de literatuur