Je denkt
Het is niets
Maar je wilt het hebben
Je wilt het strelen
Met je vingertoppen langs de omtrek gaan
Het gewicht voelen in je beide handen
Het opgooien en vangen
En te rusten leggen in je bed
Het zou best kunnen
Denk je
Het past gemakkelijk onder je jas
Je neemt het zo mee naar buiten
Als een ongeziene gast
Een verstekeling op de pont
Maar je vermoedt
Dat na een paar passen
Het kermen begint dat uitmondt
In luid gejammer en eindigt
Met een verbeten worsteling
Om de vrijheid
Het zal met een povere plons
In de IJssel verdwijnen
Dan weet je
Het is iets
Als het bezit is, dan gedeeld
Het wil gezien worden en bekeken
Je laat het los
Anders raak je het kwijt
Maar je pleit vanaf nu
Voor de mogelijkheid
Tot aanraking

Ger van Diepen, maart 2023