Ger van Diepen

stapel rein op rein
zuiver op zuiver
elf maal vijf
en hoor hem huilen

te veel rechtlijnigheid
gaat door merg en been

juist de kleine afwijking
– een scheve tand
een stotterend spraakje –
maakt dat we samen
alle toonaarden
kunnen doorkruisen

Ger van Diepen, oktober 2024

zeg het zacht
met een windstille fluistering
een onmerkbare trilling
in mijn fluwelen oor

zeg het nog zachter

zeg het met kracht
breng alle lucht in beweging
laat het trommelen en golven
langs botjes en haartjes
door gangen en water
tot ik jouw geluid herken

zeg het

zeg het met zachte kracht

Ger van Diepen, augustus 2024

onkruid is een afspraak
zoals grenzen en geld
toen ik las dat jij het beste
in de grond naar boven haalt
staakte ik de strijd en maakte
een nieuwe afspraak

Ger van Diepen, juli 2024

hadden wij niet ieder een dak
dan stond jij niet elke vrijdag
op je balkon op de uitkijk
namen we niet hand in hand
de week door aan je keukentafel
begroetten onze lichamen elkaar
niet opnieuw onder je lakens

late liefde
liever latten

Ger van Diepen, juni 2024

Heel, heel langzaam las ik
‘De man die haast had’
als tegenhanger van de titel
Ik was geen man
Ik had geen haast
Bedaard sloeg ik een bladzij om
Kalm nam ik een alinea tot me
De woorden smolten op mijn tong
Ik proefde in alle rust elke regel
en keek op de klok

Twee uur over bedtijd!
Haastig ging ik slapen
Denderde door mijn dromen
Negeerde een nachtmerrie
of drie snurkte in sneltreinvaart
door de kleine uurtjes in
racetempo door mijn remslaap
wisselde elk kwartier rugligging
zijligging en buikligging af
en precies op tijd

werd ik wakker

Ger van Diepen, mei 2024