Mijn moeders moeder borduurde een spreuk
en hing hem boven haar bed.
Ik, die nog maar net lezen kon, leerde
hem prevelend uit mijn hoofd.
Het ging over denken, dat deed ik zo graag,
maar wat was dat woord aleer?
Ik vroeg het mijn moeder, zij wist het niet
-wat stelt dat kind toch gekke vragen-
dus ik verving het woord door eer,
dat hoorde ik vaak in de psalmen.
Toen bemerkte ik dat mijn spreuk
met eer wat minder mooi klonk,
waardoor jij, beste Guido, mij al jong
de nodige wijsheid bracht en me
ook nog iets over metrum leerde.
Ger van Diepen, november 2023
Je wordt gevierd als een punt halverwege
Men wacht op iets groters, een afgerond geheel
Onaf word je gevonden, onedel word je genoemd
Men roemt je glans en geleiding, maar je buitenlaag oxideert
Blinkend goud is de horizon, jij berust in je doffe lot
Men registreert vergankelijkheid, ‘das war einmal’ is je deel
Dan vind je een stem, adem die aanblaast
Sonoor hoort men het zielsverdriet, een lied dat schallend triomfeert
Ger van Diepen, oktober 2023
de blauwe beer met één oog
die oma breide van een restje
staat links
drie centimeter van de rand
naast Beer zit Indiaan
op een knie
met zijn hand boven zijn ogen
hij heeft een mooie tooi
één veer is kwijt
maar dat geeft niet
naast hem staat Cowboy
met zijn geweer in de lucht
helemaal rechts is de plek
van Octopus
gewonnen op de kermis
een mooie middag met pappa
twee armen tegen de muur
twee armen links
twee armen rechts
en twee hangen over het plankje
die kan hij zien
als hij in bed ligt
ze staan allemaal precies goed
dan kan hij gaan slapen
alleen dan
Ger van Diepen, september 2023
Haar verlangen naar zelfredzaamheid
was zo groot, dat ze in haar eentje
het beroemde Bloemenduet van Delibes
instudeerde en uitvoerde.
Het succes was overweldigend,
zodat ze ook zelf zorgde
voor de staande ovatie,
het dankwoord en de bloemen.
Innig tevreden kroop ze ’s avonds
alleen in het tweepersoonsbed.
Volgend jaar wellicht
het duet uit De parelvissers.
Ger van Diepen, augustus 2023
Ik wil wolken denken,
helderwitte wolken in een felblauwe lucht.
Ik wil reizen door een stilte zonder grenzen,
lezend in een boek met een eeuwig open eind.
Laat me wonen op heipalen van optimisme,
onder een dak van hoop.
Laat me vechten in een strijd zonder verliezers.
Geef me goden met humor en zelfspot.
Geef me liefde zonder weerga
en een diepe, droomloze slaap.
Ik wacht op iemand,
een leven.
Ger van Diepen, juli 2023
