Laat ons mensen maken naar ons beeld
zei Hij en schiep hen: man en vrouw.
Was Hij eenzaam of verveeld?
Was het scheppingsdrang of zou
liefde een rol hebben gespeeld?
Was er nog sprake van berouw
nadat Hij ook het lijden had gedeeld
en dood de consequentie werd van trouw?
Weet jij nog hoe we samen keken?
Het raam weerspiegelde een paar
dat lang gelukkig heeft geleken.
Bij daglicht bleek het zonneklaar:
het spiegelbeeld is afgeweken,
de werkelijkheid werd ons te waar.
Ger van Diepen, januari 2023
Er was eens een juffie uit Epe
Nou niet bijster slim, nee geen lepe
Zo’n limerick is
Echt geen kattenpis
Dat had ze toch wel goed begrepen
Er was eens een juffie uit Vaassen
Zij was de Katrijn naast Jan Klaassen
Ze hield nooit haar smoel
Maar Jan die bleef cool
Want zij sprak alleen holle frasen
Er was eens een schooljuf uit Heerde
Die kinderen graag lessen leerde
Maar nu is zij ziek
Want zij gaf techniek
De dag dat de school explodeerde
Ger van Diepen, december 2022
Toen ik wakker werd
Was ik licht geworden
Helder en gewichtloos
Zweefde ik door de ruimte
Ik zag de vertrouwde zaken
Het bed en de stoel
De kleren over de stoel
De schoenen onder de stoel
Ik keek en ze schenen me vreemd
Het bed en de stoel
De kleren over de stoel
De schoenen onder de stoel
Mensen kwamen in de kamer
Bogen over het bed
Hun ogen en woorden
Gingen door mij heen
Ik wierp een laatste blik
Het bed en de stoel
De kleren over de stoel
De schoenen onder de stoel
En ik ben weggegaan
Ger van Diepen, november 2022
Je komt nooit
in iemands gedachten
en cirkelt niet rond
in een hoofd. Niemand
denkt ooit aan jou
Besta je nog
als je geen plek hebt
geen punt van de tong
geen vage herinnering
aan klank, bedoeling of zin?
Een kleine mogelijkheid maakt
het verschil met het grote verdwijnen
Een aansporing soms: Schrijf op! Gebruik!
Bascule, kuieren, barbier: ze zijn genoemd
Ze waren hier
De inkt verbleekt, toont vage woorden
De krachtige roep fluistert nu
van een weemoedig zeer: weer ben je vergeten
Woordwaarde kwijt, stem verloren
en van geen betekenis meer
Ger van Diepen, oktober 2022
zij weet de oorsprong van het leven en verbindt
het water van de vrucht en van de zee
zij kan het kind vasthouden en het verliezen
vaar uit zoon, vind je zee en verheug je
in het gemis, want wat niet is kan worden
de lijnen in huid en water lopen niet recht
vergeet echter niet hoe zij ooit trots
je pas geplukte paardenbloemen op het water zette
in een oud en roestig conservenblik
Ger van Diepen, september 2022
