Een blauw verleden

Ik zag ze, stoer en rustig
één voor één mijn drempel over gaan
In blauwe uniformen
in mijn kamer staan
Jij dacht, al kijkend naar je schoenpunten
Fuck, ze heeft het tóch gedaan!

Nooit meer verrekken
van de pijn
De blauwe plekken
bedekken
Op een zichtbare plek
zou jij nooit slaan

Jij, met je mooie blauwe ogen
Ik ken geen goede reden voor geweld

Vergeving? Ammehoela!
Jouw dagen zijn geteld

Esther Smit, 2022