Een ploegbaas met zijn ploeg aan ’t schaften
Stopt flink wat broodjes in zijn mond
Één maant tot stilte om te bidden
En kijkt triomfantelijk in het rond
Hij behoort tot de ‘artikeln’
En doet verslag van de dag des Heeren
Dat hij maar liefst 3 keer op zondag
Naar de kerk en terug mocht keren
De ploegbaas trekt een wenkbrauw op
En antwoordt vervolgens niets ontziend
Drie keer op enen zundag?
Dan zal je’t wel neudig hebben vriend!
Esther Smit, februari 2024
Mijn leven flitst nu langs mij heen
Alvoor ik sterf denk ik nog heen en weer terug
Het klamme zweet op mijnen rug
Mijn hart is koud als steen
==
Wat zou ik mijn kindren nog moeten zeggen?
Is er nog iets uit te leggen?
Waarom ik zoop als een kanonnier?
Waarom zocht ik troost in wijn en bier…
==
Is er nog een geheime broer of zus
Verwekt door een ober in een zonnig oord?
Of is er nog een grote som geld
Waar niemand nog over heeft gehoord?
==
Maar nee ik sterf een arme dood
Mijn kinderen zijn stoer en groot
Zij kunnen ook prima verder zonder mij
Hun leven loopt geen averij
==
En al die bandoptredens ten spijt
Wat stelt het voor, bij ’t vergaan der tijd?
Het maakt niet uit wat een mens nog doet
Mijn schilderijen belanden waarschijnlijk bij Het Goed
==
Dus dochters: vrij tot het ochtendgloren
Schrijf tot er novelles zijn geboren
Werk en geniet van het goede leven
Ga niet voor een zesje maar voor minstens een zeven
==
Laat iedereen maar lullen en ga je eigen weg
En timmer op geheel eigen wijze aan de weg
Maak muziek waar je ziel en zaligheid in zit
Zodat iedereen zegt: dat is er één van Esther Smit
Esther Smit, januari 2024
Oh water, oh later
Ik snak naar geklater, op mondeke zoet
Uw glashelder lokkende
Heel zachtjes klokkende
Mondvocht ontlokkende
Teistert mijn gemoed
Want was je voor kort nog
Een heel drinkbaar waterke
Toch blijkt in Gent en in Brugge bekend
Dat dankzij de zeer depressieve Belgekens lieve
U besmet bent geraakt
En vol Prozac bent
Nu laaf ik mijn mondeke
Niet meer met water
Uit wijd opengedraaide kranekes hier
Mijn dorst rijkt naar bottelkes uit chateaus en abdijen
In rijen verkrijgbaar bij de betere slijterijen
En kies ik voor vino of bier
Esther Smit, november 2023
Je bent, waar je ook bent
Ik ben hier
Hier thuis
En ook weer niet
De stilte knaagt
Een gat in mijn hand
Nog een mooie broek, nieuw shirt
Bergen sierraden en schoenen, schoenen, schoenen
Een nieuwe ring met labradoriet!?
Een kast vol
verdriet
Toch hoef ik maar één keer
Eén vinger uit te steken
En je neemt de hele hand
Je bent er weer, voor even
Overruled, overmand
Je appt en belt, breken een lans?
De afstand is te snijden
Een omgekeerde paringsdans
Een transformatie. Stoelendans?
Een ander aan mijn zijde.
Nu ga ik voor de spiegel staan
En trek mijn mooiste kleding aan
Zodat iedereen mij ziet
Alleen jij
Jij bent er niet
Esther Smit, augustus 2023
Ik ga zo snel
Ik red me wel
Ik trap de wielen rond
De wind waait zacht
Mijn blonde haars
Die wappert in de zon
Ik heb de weg
Voor mij alleen
En komt er iemand aan
Dan moet ik van mijn moeder snel
De rechter kant op gaan
Maar wat is rechts?
En wat is links?
Dat ben ik echt vergeten
Maar als ik in het gras ga staan
Hoeft niemand dat te weten
Esther Smit, maart 2023