fan ferjitten

earste
teken fan
ferjitten, war it
net mear witte wat
sy iten hie of wêr har
kaaien dôchs bleaun wie
wêr se har bril ek wer hie litten
oantinkens dy fer-di-zenje – ferdwûn
yn ûnthâld gatten, allinich it ferline op
fotoʼs noch witte, as in weromblik op lok
mar dat ek gau wer ferjitte wie it dochs ek
wol in segen, dat se har grutte fertriet wie ferjitte
doeʼt se by de dei begûn te libjen in frede mei it libben

eerste
teken van
vergeten was het
niet meer weten wat
ze had gegeten, waar haar
sleutels toch waren gebleven
waar ze haar bril ook al weer had
gelaten, herinneringen die vervaagden
of verdwenen in geheugengaten, alleen het
verleden op fotoʼs nog weten als terugblik op
geluk maar dat ook zo weer vergeten, was het toch
wel een zegen, dat ze haar grote verdriet ook vergat
toen ze meer bij de dag ging leven en vrede had met het leven

Erika Visser, februari 2023