hûndert
en ien bysûnder
om sa âld te wurde
mar ek hurd it te wêze
bros en brekber raffelje troch
it libben ferlear se troch min sicht
har wankele lykwicht nei de fal moast se
har ûnôfhinklikens wol opjaan en sich oerjaan oan
soarch mei hopeleazens yn har eagen gaos yn har holle
omswalkje yn in mistiche wrâld troch in see aon ûnwissichheden
ûntstiet ûnferwachts in dat geastgefoel toch noch in leafdefolle bân
en yn dat ljocht sjoch ik in tige sterke frou efter har wrinkled gesicht
oersterke vrouw
honderd
en één bijzonder
om zo oud te worden
maar ook hard het te zijn
broos en breekbaar gerafeld door
het leven verloor ze door slecht zicht
haar wankel evenwicht na de val moest ze
haar zelfstandigheid wel opgeven en zich overgeven
aan zorg met wanhoop in haar ogen chaos in haar hoofd
verdwaasd ronddolend in een mistige wereld door een zee aan
onzekerheden ontstond onverwacht in die gemoedstoestand toch nog een
liefdevolle band en in dat licht zag ik een oersterke vrouw achter ‘t rimpelig gezicht
Erika Visser, september 2022
het was zo warm
dat ik zelfs niet je arm
om mij heen kon verdragen
het was snikheet
dat ik droop van het zweet
om een kus hoefde je ook niet te vragen
zwetend
als een tierelier
interesseerde dat me geen zier
oververhit
veranderde ik
zomaar in een ijskonijn
bloedheet
slaakte ik een kreet
want je kus vind ik wel fijn
en voor je arm was het gewoon te warm
Erika Visser, 1 september 2022
