Hoe wij spraken
tot het licht wegkroop
en onze wimpers elkaar raakten
buiten loerde de jongste dag
zoals de leeuw op de gazelle wacht.
De bleke klei van de rivier
moet straks tot huis gebouwd,
het amandelbomenhout
tot schrijftafel en papier
want dromen zal ik je.
Aan de zomen van de nacht en
ooit zullen mijn gedachten
zich oprichten in gedichten
tot liefde die al met al
slechts haar wezen wegen zal.