In een zee van tijd en ruimte brak je
het Alexandrijns verzuim, stak je met werk
van een betere waarheid – én met alle liefde –
die dwaalgasten de ogen uit, het finale uur
ontsprong met betwetere klaarheid uit de kerk,
de fantasten vielen met hun kortzichtige tegenspraak
jou lijfelijk aan, staken in werkelijkheid in wraak,
en als brute buit, jouw de te ruimzichtige ogen uit.

Om hun christelijke bloeddorst te lessen namen
ze hun messen en ook jouw leven daarmee
in eigen hand, kwam jouw rad van avontuur
tot stilstand door de opgezweepte mensenzee
Hypathia, was het vergelding van jouw woord,
een scholastieke strijd, een politieke moord?
vertel me, tolerant filosoof van Plotinus en Platon
– én tegelijkertijd tijgerin in de hooggeleerde salon –
was het de weigering om daar diep over te zwijgen?
onzin boven zin te doen neigen, je leerde de mannen,
jouw leerlingen, over Geloof en Ziel, over gedraai
van het heidens en van het hemelse wiel.

Ja, je was wis kundiger dan elke potloodvent,
wijs begeriger dan ook welke opperman,
meer dag dromer dan enig doodsagent
en astronomer dan menig dobberman
op de stroom en golven van de tijdgeest
verscheurde de menigte jou als een beest
in je eigen stad nog wel, lichtend baken van boeken,
hebben ze je ontkleed toch aan hun kar gebonden,
in zonde ontleed, vilden zelfs jouw Hellenistisch vel.

Jouw vlees, van de knapste maagd, werd belaagd,
het was een bloedstollend spel en godgeklaagd
om in deze wijze jouw superbrein te zoeken, boos
verbrandden zij in Cineron je lichaam en je leden
verstrooiden je as tot in alle hoeken, vruchteloos!
ons werd overgeleverd een studie over kegelsneden,
slim berekende je de bewegingen van hemellichamen,
eigenhandig bouwde je, geniaal bedacht, een astrolabium
brak je een zee van tijd en ruimte in je eigen planetarium
welke geslacht is er nu eigenlijk sterk en welk zwak?

Dick van Welzen, september 2022