Twee gedichten op het thema van de poëzieweek 2014: verwondering
Verwondering
als lichtjes in zijn ogen
Ik kan het zien
wanneer hij tegenover
mij gaat staan
Probeer te vatten
wat het zegt
Een glans die zonder
woorden spreekt
en ongehoord door muren breekt
Een vonk van licht
gehoord in duister ogenblik
geeft mij bezieling,
zicht op betere tijden.
_________________________
De luide lokroep van een kind
weerklinkt langs koude ramen
Ik hoor de klank van louter vreugd
gehuld in stralende verwondering
De warmte van de beelden
klaren de grauwe ochtendmist
De luide lokroep van en kind
is haast niet te vertalen