Dick Smeijers

In het duister wordt getast.
Zonder val of list zoeken
handen naar houvast
Hoe onzeker is de tijd
die wegloopt van het licht
Een storm steekt op,
Een helder beeld
ontstaat ternauwernood
Kansen keren
de wind gaat liggen
Licht stoot ons aan!
Een nieuwe dag.

Dick Smeijers

We leven op te grote voet
Daar wringt de schoen
Die ons allen past
Ben ik geraakt om anders
Te bewegen
Ben ik bewogen om anders
Te gaan handelen
Mij te gedragen.
Hoe dubbel kan het zijn
Een andere orde zal regeren
Hoe solidair wil ik dan zijn
Kijk ik met andere ogen
Waardoor mijn blik verruimd
Of grijp ik gretig naar de
Kleppen voor mijn ogen
En wijs ik met de vinger
Naar een ander.

Dirk Smeijers

Met zekerheid kan ik, denk ik.. zeggen dat
mijn onzekerheid is toegenomen
in deze ingewikkelde tijd,
waarin een virus loert op onze gezondheid, op mijn gezondheid.
Als een sluwe rat gaat ze rond
snuffelend en sneaky glurend op een kans om toe te slaan.
onzeker ben niet ik niet alleen…
zoveel, zovelen die het zelfde voelen en
verbinding ervaren door een onzichtbare band
beklemmend en bevrijdend
“erbarme dich” klinkt uit de luidspreker…

Dick Smeijers

’t is godgeklaagd dat ze Jezus
aan het kruis genageld hebben
Ze noemen hem een godenzoon
Iemand die opstandig wordt
als er onrecht aan de orde is…
Het verhaal gaat dat er bevrijding
mogelijk is dwars door de dood heen
De wereld op zijn kop
De logica ver weg
Een verhaal dat verder gaat
en levende werkelijkheid kan worden…

Dick Smeijers

Lege straten
drukte verdampt
verbinding vitaal
maar één op één
ons niet gegeven:
we zwaaien achter glas
schrijven en dichten
berichten door de brievenbus
kwetsbaarheid is zichtbaar
de werkelijkheid onwerkelijk.

Dick Smeijers