‘Een workshop over het karakter van bomen
als beeld voor onze spiritualiteit’
was een idee van Kees – waar ik naar uitzag
maar hij werd geraakt door een bus en stierf
en dat was dat.
En toch blijf ik denken wat hij zou hebben gezegd
en verteld en geduid
en hoe hij mij zou zien
als een wilg of een berk of een eik
als een gretige groeier of een snelle wortelaar of een trage bouwer.
En hoe ik mijzelf zou zien en duiden
terwijl hij vertelde over het karakter van bomen
en of ik anders zou zijn dan nu.
Daniël Drost, februari 2022
de wereld is mooier als het sneeuwt
bekende plekken worden betoverd
bange hoeken worden onschuldig afgerond door wit
platgetreden paden zijn als nieuw door geknisper onder mijn kisten
ik wil dat het sneeuwt in mijn hart
de bekende plekken, de bange hoeken, de platgetreden paden
mooier, nieuwer, onschuldiger
knisperend
ja, een knisperend hart, Heer
dat is wat ik wil
Daniël Drost, 8 februari 2021
vogel en muis – begin
ik wist niet dat ik zo kon verlangen naar een achteloze streling over mijn rug
die er gister was
maar vandaag niet
ik kwam er achter, voelde als niet
dat de afwezigheid tastbaarder is
dan de aanwezigheid achteloos kan zijn
vogel en muis – een poging
ze kijkt me uitnodigend aan en wil dat ik spring
ik kan nog niet want ik werk nog aan mijn materiaal en gear
en heel de tijd dat ze me wachtend aankijkt
weet ik niet of ik het vliegen nu misloop
of het te pletter springen voorkom
vogel en muis – einde
Ik kijk nog eenmaal rond op de plek
waar we elkaar aarzelend troffen
elkaar toeknikten lachten slikten
sprakeloos maar toch woorden vonden
onbeholpen maar toch elkaar
zagen
ademden
ik wist niet dat er iemand was maar
de zon scheen er was lucht en licht
jij was er en ik
Vastbesloten kijk ik het hol in dat voor me ligt
zie jou voor je boom dralen
terwijl de duisternis in mij omhoog klauwt mompel ik
dit was het juiste toch?
ja, dit was het juiste
Daniël Drost, september 2021
