(Een avond op de schietvereniging)

De avond valt, evenals het eerste schot
uit een lucht- of vuur gedreven wapen.
Ernstige mannen , achter hun geweer gelegen,
vuren schoten af op doelen in de verte.
Gehoorbeschermers zijn aan te raden
bij het monotoon geknal
dat de trommelvliezen bijkans scheuren doet.
Voor de beginners zijn aparte banen
waarop men houding, adem, afdruk oefent
tot men de fase heeft bereikt
waar men tot alle kalibers toegelaten wordt.
Ik streel de kolf en de loop
van mijn vervaarlijk uitziend luchtgeweer,
neem het in de hand,
zet het in mijn schouder
en druk, zoals voorgeschreven af.
Dan: genoeg geschoten voor vanavond.
Het edele profiel van hout en staal
wordt weer door het foedraal omsloten.
Het blikje met munitie rammelt in mijn zak.
Inmiddels wenkt de bar
voor een biertje en de befaamde bal gehakt.
Waar menig sterk verhaal
de aandacht strak gespannen houdt
totdat ook hier de droom vervliegt.
De deur slaat dicht en….
zoekend in de kille nevel
herken ik de contouren van mijn auto.

Cees Leliveld