Dagelijks stap ik op de trein
die naar mijn bestemming voert.
Doorgaans is de trein op tijd
en reis ik met gemak.
Maar soms ligt alles overhoop
en komt het reisdoel niet in zicht.
Het Hollands landschap glijdt voorbij
in de vertrouwde wisseling;
laat zich lezen als een streekroman.
Op locatie aangekomen
doe ik daar mijn ding;
vaak alleen maar ook wel met anderen
tot het tijd wordt voor de terugreis
en het landschap spiegelbeeldig wordt.
Zo ging en gaat het jaar na jaar
en wellicht nog vele jaren,
nu nog onbekend.
Tot die allerlaatste reis…
Bestemming in onzekerheid gehuld,
waarvan ik niet meer terug zal keren.
Dan is er niets meer wat ooit was
en reis ik zonder taak of plan…
Enkel wachten op wat komt
of niet…
Waar ga jij naar toe vandaag?

Cees Leliveld