Zou er iets Franser zijn dan Charleville-Mézières?
Alleen de naam al:
spreek die langzaam proevend uit.
Doel van mijn eerste reis naar Frankrijk:
het toen nog onbekende België voorbij!
La Place Ducale:
schitterend vertoon van
Franse superioriteit,
waarbij de Dam verbleekte.
Afdalend naar de Maas vond ik bij toeval
op mijn weg een bronzen beeld,
alweer vervaagd in mijn herinnering
maar dat was dus Rimbaud.
Oh ja, Rimbaud….Hadden we net gehad.
Peinzend heb ik daar een tijd gestaan.
De laatste keer dat ik daar kwam
was in de herfst met “vuilen kouden regen”
ooit als verwijt aan Nederland gericht.
Wij hebben dus de naam
maar Frankrijk kan er ook wat van.
La Place was een gebit met rotte kiezen
desolate gaten zonder de grandeur van toen.
Mijn dichter heb ik toen niet meer gezien;
misschien omdat ik met iets anders bezig was.
Op zoek naar oorlogsvelden, monumenten
uit de tijd van Rimbaud zijn jaargang zeventien.
Wat is luim en wat is ernst bij deze blik in het verleden
dit kortstondige verwijl bij wat ooit was
of dat misschien alleen zo leek?
‘k Zie hoe de stad zich tooit met city marketing
dringt wervend aan op wat wij moeten zien.
Maar ik zie slechts Rimbaud:
In mijn jaargang zeventien.