U en ik moeten het helaas slechts doen
met wie of wat ik ben of hoe ik lijk.
Soms ontwaakt in mij een ongekende kampioen
als ik afdaal in mijn dromenrijk.

Mijn verzameld werk: bekroond met PC Hooft!
Of als zegevierend veldheer van de Langste Dag.
Weliswaar is er geen hond die dat gelooft,
maar het zijn maar dromen, dus het mag.

In films schitter ik als schurk of held,
heb ook een daverend succes op het toneel.
De Keukenhof: een onafzienbaar, wuivend lelieveld!
Ja, al die glamour wordt dan toch wat veel.

Of ik verschijn als Zomergast op de tv,
vertel ik over mijn roemrijk verleden.
Miljoenen kijkers leven huiverend mee:
al had ik liever niet dat zij dat deden.

Zo ga je haast nog denken dat je iets bijzonders bent,
terwijl alles wijst op je middelmatigheid!
Ben ik dan niets meer dan een saaie, ouwe vent
of heb ik toch net dat beetje extra kwaliteit?

Ik ben bang dat die twijfel nog lang blijven zal,
heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees.
Het blijft tobben in dit aardse tranendal
en zeker als ik zoveel betere gedichten lees.

Toch blijft de hoop: tegen beter weten in.
Heb mij verzoend met mijn kabbelend bestaan.
Geloven in jezelf geeft je leven zin
en blijft je droom nooit ver van je vandaan.

Cees Leliveld