Gisteren is de lente uitgebroken.
Schijnbaar afgestorven plekken kleuren geel
van de eerste voorjaarsbloemen.
Nieuw leven zoekt zich een weg naar voorjaarszon,
wat daarvoor nog in het duister was gehuld.
Uitdagend , eigenzinnig, van levensdrift vervuld.

Ook in de Tweede Kamer der Staten Generaal
waait het verdorde blad in een windvlaag weg.
Nieuwe plekken zijn weer ingenomen.
Maar: wie komt er achter de regeringstafel?
Welke kleuren vormen het palet?
Een nieuwe coalitie is aan zet.

De schaduw van het populisme heeft zijn grens bereikt;
gezond verstand gaat hand in hand met redelijkheid.
Commentaren, analyses, hoe dit te verklaren?
Geluk is broos, de toekomst ongewis
maar Mark houdt land en volk opnieuw bijeen;
Geert kruipt weer terug onder zijn platte steen.

Het is geen Zondagmorgen zonder zorgen,
nog is de kou niet uit de lucht
maar het Europees gedachtegoed houdt stand.
Het denkend deel der natie
heeft gekozen voor een nieuw elan
ondanks het geschreeuw van Trump, Le Pen en Erdogan.

Cees Leliveld