En ik werd die ik was gebleven

              (een variatie)

Jaar na jaar valt als afgestorven blad
in trage dwarreling terneer
en hoopt zich aan mijn voeten op
zodat ik stil blijf staan
en terug kijk naar wat was
of hoe het zich heeft voorgedaan.

Ik ben al zo lang onderweg
en toch lijkt deze plek op het begin.
De bomen waren kaal toen ik vertrok
maar nu valt ook hun laatste blad.
Ben ik dan wel weggegaan
vraag ik mij af…
of heb ik hier alleen maar stilgestaan?

Cees Leliveld