We tekenden voor rozengeur en maneschijn…
Nou ja, behoedzaam en met mate.
Maar de maanverlichte nachten bleven weg.
We keken niet meer samen naar de sterren,
zagen enkel nog
die verlepte bloemen
in hun stinkend water staan.
Zeg me waar ik heb gefaald,
waar ik de aansluiting heb gemist,
wanneer ik opgehouden ben naar je te luisteren.
Nog even en ons levensboek slaat dicht.
Maar als ik naar je kijk
dan denk ik
ja, je haar zit leuk
en je ruikt altijd zo lekker…
Morgen zal ik rozen voor je kopen
en misschien gaan dromen
van een nieuw begin.

Cees Leliveld