Opgedragen aan Tinus Derks
Dit is dus geen gedicht, maar wat is het dan wel?
Ik vrees dat deze tekst verwordt tot een ijdel woordenspel.
Kant noch wal wordt hier geraakt en dat heeft mijn voorkeur niet
al bewonder ik natuurlijk wel het talent van de heer Magriet.
Wat mij treft als ik zijn schilderstukken zie
is zijn vakmanschap en zijn feilloze precisie.
Gedroomde werkelijkheid, ontsproten aan verbeeldingskracht
nooit eerder zo indringend op het doek gebracht.
Over die pijp van hem kun je heel ingewikkeld filosoferen
maar dat vermag mij niet te motiveren.
Het is op zich best een mooie pijp, al is het niet mijn type
je kunt er niet eens mee roken want het is geen echte pipe.
Zelf oud pijproker zijnde, was deze visuele grap een bijzondere ervaring
maar toch vooral een grap, zonder een diepzinnige (?) verklaring.
Magritte proberen te “verklaren” lijkt mij een hachelijke exercitie
want er staat niet wat er staat:
naadloos gaat werkelijkheid over in illusie.
Tinus zijn verhaal lijkt weliswaar op de voortbrengselen zijns werks
maar in dit geval denk ik toch: ceci n’est pas Tinus Derks!