Een gerucht ging door het stille dorp
dat een arrestatieteam
de beruchte Zwarte Gerrit
in de boeien had geslagen.
Volgens ooggetuigen
zwaar geketend afgevoerd
naar een martelkelder
in de Randstad
of een detentiecentrum
ergens op het Wad.
In de kroeg en in de kerk
werd menigmaal gefluisterd:
hedde gij ’t ook gehoord?
Tis voor die beroving laatst
waarbij dat Arnhems meisje*l
zo gruwelijk werd vermoord!
Jarenlang was diejen slechterik
de schrik van ons braaf mensen.
Maar die schurk ontloopt
nu  niet meer zijn lot!
Zijn familie woont hier ook nog
ge weet wel: in dat verveloze kot!
En die overval op onzen Rabobank?
Daar werd toen met scherp geschoten
en toevallig liep hij sindsdien mank!
Ja, eenieder wist dat hij het was
en altijd met die verschrikkelijke hond!
Maar ja, het ging om het bewijs hè,
Dat kreeg men toen niet rond!
Hij brak ook menig vrouwenhart
Zoals dat van de burgemeestersdochter
die hij in een woeste bui
bezwangerd had.
Ook na haar zette hij
zijn liederlijke leven voort.
Toen kreeg hij aan haar een kwaaie
en heeft zij hem en ook zijn boeventuig
aan het Bevoegd Gezag verraaien.
Ja mensen, voorheen ontbrak het aan bewijs
maar nu wacht hem gewis de strop!
Er is nu bewijs in overvloed!
Wat zeg ik?
Bewijzen stapelen zich op!

Cees Leliveld

*Arnhems Meisje: de naam van een koekje uit mijn jeugd