Het is als was het in mijn laatste uren
wanneer ik, weggedreven uit
de hitte van de dagelijkse strijd,
het verborgen smalle pad betreed
dat naar een onbestemde verte leidt.
Waar iedere bocht het eind kan zijn,
dus aarzel ik bij elke stap.
Vanuit de schaduw
kom ik steeds weer in het licht,
maar eens zal het de laatste schaduw zijn
waarin ik mij begeef.
Dan is het laatste licht gedoofd
en zal mijn naam nog slechts
een verre echo zijn.

Cees Leliveld