Beste Menno,

Het is nu voor het eerst dat ik
jouw gedichten las in zwart op wit.
Ik had van je gehoord,
je zelfs ooit in Deventer beluisterd,
maar je woorden gingen langs me heen.
Ik had een hekel aan het lange staan
en telde mijn consumptiebonnen.

Ik dacht: oké, dit is dus Menno Wigman…
had geen idee meer waar het over ging.
Misschien was het geluid niet best
of raakte je niet de juiste snaar
maar ik nam je verhaal voor kennisgeving aan
en dacht: het is wel mooi geweest
en of mijn fiets er nog zou staan.

Nu schijn je dood te zijn
want dat is wat men zegt.
Voor mij maakt het overigens geen verschil
omdat ik nog zo veel van je ontdekken moet.
Wel jammer dat je productie is gestaakt,
je onderhanden werk blijft nu onvoltooid
waarin ik mij verdiep: beter laat dan nooit.

Cees Leliveld