Opwaaiend zomerjurkjes

De bomen langs de spoorbaan
staan daar al meer dan honderd jaar.
Doorgaans zijn zij onbewogen.
Maar soms verandert een windvlaag
hun bladeren in opwaaiende zomerjurkjes.

Een groepje Engelse dikkerds aan de rand van het zwembad

Hun formaat doet denken aan dwergnijlpaarden
en zo gedragen zij zich ook.
Vreedzame alleseters zijn het,
gretig snuivend op de geur van voedsel.
Behoedzaam begeeft men zich te water
en drijft daarin wat doelloos rond.
Vervolgens, op de kant gezeten,
weeft men een lappendeken
van archaïsch Engels om zich heen.

Adeus Portugal

Van de milde regen in het Noorden
naar de stugge hitte in het Zuiden
ging onze reis, met tussenpozen.
Meer dan eens langdurig zoeken
als het adres niet bleek te kloppen
en de Estrada een Avenida bleek te zijn.
Maar nu is de lange rit teneinde
want morgen wenkt Transavia,
zien wij onder onze vleugels
Portugal verzinken.
En is, wat ooit begon,
herinnering geworden.

Cees Leliveld