Voor jou

                                          (From The Guggenheim Collection
                                           To The Cobra Museum Amstelveen,
                                           International Abstraction 1949-1960)                                                        

Zo’n dag, zo’n woensdag
Zó’n woensdag!
Als het plein zich nat en grauw en grijs huilt
En jij dicht, heel dicht naast mij loopt
Zo’n woensdag
Als dichtbij zo dichtbij voelt als een frisse kinderliefde
Maar jij wel beter weet beleven
Zo’n woensdag
Als jij als zwarte cobra rondkruipt, voortschuift
En met groene bijna kattenogen de zaal doorloert
Getemperd licht op je matte huid en je blonde haar
Zo’n woensdag
Als jij haast ongemerkt mijn hand pakt en die kust
Het appelgebak en het kaasbroodje deelt
Als in overeenkomstige en overtreffende abstractie
Zo’n woensdag
Als jij daar staat te kijken
De knieën iets gebogen
Achteloos half wijdbeens
Je hoofd als zoekend, voorzichtig voorover
En mij kort diep aankijkt en dan gniffelgreinst
Je schouders als niet wetend dan iets ophaalt
En de eerste witte wijn komt door
Zo’n woensdag
Als niets nog ooit voorspelbaar lijkt
En jij daar Asger Jornse kleur aan geeft
Zo’n woensdag
Waarop je kijkt als nooit tevoren gekeken
Jij mij een arm geeft en er zacht inknijpt en lacht
Zo’n woensdag
Waarop we schuchter eigenlijk kussen
En zenuwachtig trillend heel de wereld implodeert
Zo’n woensdag
Waar je aan je tafel nog blijft zien de plaats
Waar je daarnet nog het universum vormde samen
Waar je achter me gaat staan en me aanraakt
Zo’n woensdag bedoel ik nu, Lief
Zo’n woensdag waarop je zegt
Ik ook wel een beetje van jou
Zo’n woensdag
Waarop het nooit meer donderdag wordt
En m’n hart verwaait in eeuwige liefde voor jou…

Bob Beijers
Cobra Museum, Amstelveen, 28 mei 2014