Mei op Kreta

Langs het mooie warme Kreta zeestrand
waar ik met lief Jenneken ben beland,
brandt de zon aan een hemel van azuur.
Gestuwd door de meiwind, vaart op dit uur
een catamaran voorbij en je ziet
in ’t water haar vaarsporen in t verschiet.
Het smaakt naar een koel verfrissende duik.
De Egeïsche Zee lijkt op een fuik,
want.. kan dat hier naakt? De zwembroek ligt thuis,
komt er politie.. dan ben ik: ‘abuis’.
Of doen we het niet en lopen we door
naar die ruige stoere bergen, waarvoor
we ook zijn gekomen. Flora zo mooi,
duizenden kleur/geuren houden pleidooi
om snel te komen en te genieten
aan het zeestrand geen kuit te schieten.

We kiezen ’t laatste, verlaten het strand,
lopen het land in, langzaam omhoog, want
klimmen dat moet hier, de bergen zijn steil
en kom je wat hoger, zie je een zeil
heel in de verte, een diepblauwe zee.
De geurende bloemen, tellen hier mee,
paars, lila, zilver, rood, geel, blauw en groen
zomaar wat kleuren die het hier goed doen.
Heel veel zwerfkeien, steiltes en holen
Kreta: “heel hartelijk aanbevolen.”

Maar in de hoofdstad Heraklion, daar
zie je vlaggen, veel mensen bij elkaar.
Ze demonstreren tegen Europa
de regering, de heersers. Een opa
zit met trillende lippen. Zijn rolstoel,
het geef mij een naargeestig voorgevoel,
is roestig en vuil, zijn kleding gescheurd,
je vraagt in zo’n land –‘wat is er gebeurd?’-

Veel werkeloosheid, toerisme blijft uit
het  land is in rouw en gaat onderuit
als de striemende gesel niet ophoudt.
Europese dictatuur, die afhoudt
van creativiteit, de Griekse volksaard,
liefde, rust, geluk. Zo’n crisis onwaard.
Geloven in God, zijn hulp, een refrein
het geeft hen rust, orthodox als ze zijn.
Verkiezingen komen, hun stem telt mee
op Kreta, wonderschoon eiland in zee.
Blijf op je eigen volksaard gefocust,
voor  liefde, vrede, geloof, moed en rust!
Dan blijf je, ook in de toekomst, de plek
met bergen, zee, schoonheid, voor elk in trek!

Benne Solinger