Gedicht voor P.

Het is altijd aanwezig,
voelt als een gegeven,
of iets van de zwaartekracht
op wordt geheven.
Zo warm hier ontvangen,
opnieuw zo gehoord,
gaat de dag onbevangen,
haast vederlicht voort.

Prachtig ben je, met je lach,
maar soms wil ik je vragen:
Hoe voelt de dag voor jou?
Hoe lang zijn soms je dagen?
Wat vind je lastig om te doen?
Maar ook: wat kleurt je dag?
Ik weet alleen niet of ik dat
wel aan je vragen mag.

Als jij me ooit iets zou
vertellen en ik luister dan
hoop ik van harte dat te
kunnen zoals jij dat kan.

Ik zie je soms, heel even maar:
een groet, een snelle pas.
Maar gek, daarna voelt alles
altijd lichter dan het was.

Astrid Aalderink