Ter nagedachtenis aan Etty Hillesum

Lucht hangt trillend boven land,
water spiegelt tot de dijk.
Eindeloze vergezichten
in je innerlijke rijk
tonen jou het onbegrensde
nu je voelt en gaat begrijpen
dat je vol tot wasdom komt
zoals het graan hier staat te rijpen.

Daar zie je de spoorbrug liggen,
tussen masten ingekaderd,
nu je, fietsend langs de IJssel,
Deventer al langzaam nadert.
Lint van zilver slingert, glinstert,
goudgeel graan, de zon zo heerlijk.
Negentiennegenendertig
en de zomer lonkt begeerlijk.

Bijna thuis en bij het Pothoofd
pluk je bloemen: rode, gele.
Het is vijf voor twaalf, je weet:
het carillon zal zo gaan spelen.

Lieve Etty, blijf nog even,
zie hoe jouw rivier meandert.
Neem het beeld mee in je leven
als dat straks voorgoed verandert.

Astrid Aalderink