Niets is wat het lijkt, een momentje duurt vaak lang.
Het kleine hondje is erg sterk en de machoman is bang.
Aan de telefoon zo aardig, maar ze trekt een vies gezicht.
Verwacht je zwoele poëzie, volgt er opeens een suf gedicht.
Hoop je dat de tijd vertraagt dan versnellen zich de uren.
En de kortste kassarij blijkt altijd het langst te duren…
Denk je: “Ach, dit doet me niets !”, ben je toch ineens van streek.
En werkelijk twaalf dagen duurt de kinderboekenweek.
Een dun meisje voelt zich dik, de stuurlui staan weer aan de kant.
Zoute drop bevat meer suiker dan de zoete variant.
Niets is wat het lijkt, jij doet niet wat je zegt.
De bloemen op de vaas lijken nep, maar ze zijn echt.
Niets is wat het lijkt, ik roep je achteloos gedag.
Maar mijn hart stroomt bijna over, onweerstaanbaar is je lach !
Ik schreef voor jou een prachtgedicht, morgen ga ik het je geven !
Maar na een nachtje slapen, ach, dan wacht ik toch nog even…
Want stel dat jij dan gillend wegrent of er nauwelijks naar kijkt.
Dan verandert mijn “Er was eens…” in een “Niets is wat het lijkt…”