Van Alfred leerden wij de regels van ’t klassiek Sonnet
Ach, konden wij ooit zoiets prachtigs maken…
Na uren lettergrepen tellen zuchtten wij; ” ’t kan nèt !”
Men zag zweet parelen en hersens kraken.
Met jambes liefst beginnend liet een schema als corset
kwatrijnen dreinen en terzinen zeuren.
Van breed palet naar “het past nèt” tot woelen in ons bed,
maar soms ook dromend dat het ging gebeuren.
De Meester heeft ons laten ploegen,
maar de Vondels ook gezien
nadat ons zelfvertrouwen was geslonken.
Want al ons zweten, zwijgen, zwoegen
resulteerde in een tien !
En daarop hebben wij verheugd geklonken !
(Over de workshop “Pallieter” die we met een aantal mensen
– voornamelijk van het dichterscafé- gevolgd hebben bij Alfred Bronswijk.)