het was in diepe stilte
dat een boom tot mij sprak

hij zei: weet, jij bent mij
laat geen zintuig begaan
ga aan valse beelden, aan wat
je waarneemt volledig voorbij

er was het wezen van die boom
niet anders dan mijn zijn
geen stam, geen bast, geen takken
hoe wind daar vat op krijgt

geen benen, huid, geen armen
geen gedachten in mijn hoofd
alleen een innerlijk waaien
één levende stroom

voor even bestond er geen
‘ik’ en ‘de boom’

Astrid Aalderink, februari 2022