Een roodbruine eekhoorn uit Eelde
die zich never-nooit-niet verveelde
sprak: hier in het groen
is steeds iets te doen
zo’n mastjaar als dit is een weelde!
Een vrolijke zebra uit Naarden
stond trots in een wei vol met paarden
hij had al snel door:
‘k heb een streepje vóór!
ik denk dat ik hier wel kan aarden
Een klussende kever uit Putten
was bezig zijn huisje te stutten
fundering bestond
uit drassige grond
zodat hij een kei moest benutten
Een aalgladde aardworm uit Aken
probeerde om zwanger te raken
maar wormman zo kil
ging niet graag van bil
zodat ze haar poging moest staken
Astrid Aalderink, december 2022
er is infrarood, ultraviolet
cola light, shining bright
lichtvoetige tred
er is fonkelend, sprankelend
lumineus, er is clair obscur
lucide, gracieus
er is luchtig en vluchtig en
ondergewicht, er zijn lichtgewicht
fietsen, een light verse gedicht
zo ook lichtende goeroes
astrale gidsen, protuberansen
en bliksemflitsen
er is noorderlicht, nieuw helder
zicht, er zijn regenbogen
van mededogen
er is langzaam ontwaken
en ‘love at first sight’
but most of all please
LET THERE BE LIGHT!
Astrid Aalderink, november 2022
de stomdronken barbier
wankelt door de straten
het knellend lijf een last
uit alle kieren sijpelt bier
geen woord uit zijn mond
zorgvuldig gewogen
op een gouden bascule
zoals overdag
bij wassen, knippen, scheren
veelvuldig oreren
geen rust hem gegund
als de föhn stopt met blazen
zijn holle frasen, geuit
in ruil voor klinkende munt
het credo van het ego
is weeg en meet
zwoeg en zweet
vul zakken, voller, volst
verdoof hopeloosheid
daarna in kroegen
hij stommelt de trap op
in het holst
als laat ochtendlicht
door gordijnen glipt
weet hij het zeker
zijn weegschaal de deur uit!
waar was gewicht
toen zijn leven
net begon?
zwaarte verdampt
in lichtvoetig kuieren
later die dag
zijn gezicht naar de zon
Astrid Aalderink, oktober 2022
daar komt Morgaine
op haar bruine paard
ze heeft zeven heuvels bereden
een plukje haar
plakt aan haar wang
haar blauwe blik intens
dampend paardenzweet
stijgt op
als nevelen van Avalon
of zoals
na een warme dag
het natte asfalt ademt
zwart zwaaiend raakt
de lange staart tot haast
voorbij haar laarzen
en in een tel
vol vreugde
herken ik wie ik ben
in haar oogopslag
als boven ons
de hemel openbreekt
In Nevelen van Avalon /The Mists of Avalon
van Marion Bradley Zimmer wordt de legende
van koning Arthur voor het eerst beschreven
vanuit het standpunt van de vrouwen
die hierin een zo grote rol vervulden.
Astrid Aalderink, oktober 2022
na waarnemerstaken
rond het halfdiep –
wie plonst in de schittering?
klimt op de kant?
ik tel mijn zwemmers
geluk spat eraf
in hun glinsterbanen
voldaan druipt
het op tegels na –
volgt mijn eigen duik
onder het oppervlak
los van de wereld
kalm, sereen
één met het water
azuurlagune zonder later
vloeien bodem, wanden samen
met het spansel boven mij
omhuld door blauw
in glijvlucht, tijdloos
licht, zo licht, oneindig vrij
Astrid Aalderink, juli 2022
