Hallo allemaal, voor wie mij nog niet kent, ik heet Fred
en ben een buikpotig landtype, niet te verwarren met die mormels in zee
overal waar ik ga, tors ik mijn huis met me mee
volgens sommigen ben ik te herkennen aan een trage tred.

Laatst schold iemand mij uit voor slijmerd, notabene een goede vriend
hij had het vast niet slecht bedoeld
maar u begrijpt dat onze ‘liefde’ sindsdien enigszins is bekoeld
wellicht ten overvloede: ik heb mijn sporen ruimschoots verdiend.

Al met al maak ik ’s nachts toch aardig wat kilometers
maar dat heeft de goegemeente echt niet door
die ligt dan lekker te ronken op één oor
als je ‘t mij vraagt zijn die homo sapiens ontzettende betweters!

Deze winter had ik mij onder een steen verschanst en kwam er onlangs onder vandaan
want als de lente zich aandient, is mijn trek in zo’n fris groen blaadje niet te stoppen
nu ben ik de onschuld zelve, toch word ik behandeld alsof ik iets heb misdaan
iets vergelijkbaars heeft toch ook de mens zolang die maar (online) kan shoppen?

Overigens met dat groene blaadje bedoelen ze meestal een jonge griet
toch slaat dit nergens op want ik ben tweeslachtig, een hermafrodiet
grensoverschrijdend gedrag is mij ook volkomen vreemd
ach, wat men tegenwoordig al niet claimt…

Ik vind de mens zo hypocriet; neem nou Frankrijk daar ben ik zowaar een delicatesse
is Fred ineens een escargot en ligt innig met een blaadje sla op een plateau
en blijkt er voor mijn soort een bijzonder buitenissige interesse
zeg nou zelf een ‘petit gris’ klinkt dat niet sexy?
En toch douwen ze je door hun strot, c’est fini!

Moraal van dit verhaal:
het maakt niet uit waar je eindigt als slak
maar behoed je voor de GFT-bak!!

Arja Scheffer, april 2023

(pseudoniem Frédérique, voor intimi: Fred)