(haiku 9x)
kerkhof in nevel
vruchten van de eikenboom
ketsen op de steen
schimmel in de lucht
vormt mos tussen de voegen
gebladerte zucht
dampend in het gras
de voeten lichtjes verend
tussen de zerken
de blik naar boven
gericht op het strakke blauw
even ademloos
een geluksgevoel
in twee werelden te zijn
van dood en leven
als voortgevloeid uit
wat was en niet is geweest
of melancholie
tranen te over
uit ongrijpbare diepten
stromen ze neerwaarts
huid glinstert erdoor
in ’t licht van die ochtendzon
opgeruimd gemoed
een roodborstje hipt
van taxushaag naar grafsteen
zou hij me zoeken