Loop je nog even met mij mee,
klein meisje uit mijn kinderjaren?
Ik weet dat jij niet
in de toekomst kijken kan.
Maar ik zie naar jou om,
en neem je bij de hand.
Kom maar ik wacht…
We gaan naar school,
en uit logeren, en samen
met de andere kinderen
op de fiets, naar het strand.
Dan zie ik weer, waar ik
zo graag naar keek.
En ik hoor ouvertures,
in het eeuwig ritme van de zee.
Je bent zo stil, wil je mij nu wel kennen?
Of ben je nog verlegen?
Soms zie ik weer een glimp
van hoe je was, maar schiet jij
schielijk weg…
Kom maar, dan maken we
een spiegelgladde glijbaan.
En in de zomer gaan we
spetters stampen, in een regenplas.
Zie je nu wie ik ben, klein meisje?
Geef mij je lach, zodat we samenvallen.
Dan weet ik dat jij mij,
en ik jou, nog herken!

Anna Wiersma, mei 2023