(voor O, en een beetje voor mijzelf)

Brokstukken veeg je soms
aar in een hoek.
Er zitten hele mooie tussen,
met nog een stukje
van een tekening, of lijn.
Of iets waarvan je dacht
dat het zo moest zijn,
terwijl je andere wegen zocht.
De scherpe kanten
omzeil je met een boog,
om alle bittere herinneringen.
Een listig oog, ziet altijd iets
dat ook wel bruikbaar is.
En toch, gemis…
Elk gloeiend deel dat je weer raapt,
geeft overzicht.
De schaal wil heel.

Anna Wiersma, 5-3-2020