Ik zag je in de wolken, lief.
Eerst wist ik niet dat jij het was.
Onder de eucalyptusboom,
het mossig gras onder mijn voeten
snoof ik die lang vergeten geur.
Als in een dagdroom,
stond je even naast mij.
Een niet waarneembare figuur,
die ik hardop begroette.
En in de stilte, na dat moment
toen jij verdween, zag ik
de Wicklow mountains,
in helder licht van het namiddaguur.
Toen was je weg…

Anna Wiersma, 8-3-2018