In de bocht van de Amstel
waar eens het uitschot schuilde
tussen resten van een gasfabriek
sta ik nog als hoge toren

met mijn tienhoekige kop
ver boven het maaiveld stekend
en al het water dat ik droeg
is allang vervloeid en verdampt

toen na mij die tweede kolos kwam
om in tinkleurige verschijning
als prelude voor een nieuwe wijk
wederom water te beheren

al voedend deze bomen in
het jonge park aan mijn voeten
waar bewoners uit de buurt
in rust en schaduw genieten

van een verkoelende lucht die
tussen blad drijft en kruinen
zachtjes doet ruizen of stemmen
verder draagt, zo midden in de stad

vol klank tussen Urban Blocks
waarin vele mensen nu wonen
achter gevels van steen en kristal
en dezelfde zuurstof delen

zodat gas, vloeistof en materie
in welke volgorde dan ook
de verbinding aan blijven gaan
telkens weer met elkaar, voor

talloos bezoek in hoge hotels
rollend over vers plaveisel
haaks richting het oude spoor
via een sierlijk gebogen brug

over een vaart met fikse schepen
traag varend en volgeladen
naar een kade met overslag
voor spul om mee te bouwen.

Een roos, een toast voor mijn kwartier
met tien jaar nog maar net begonnen
met mij als baken van ruim honderd
benieuwd naar wat komen gaat

Maarten Douwe Bredero, augustus 2023

Het is waar het is zwaar
het zoemt in mijn oren
geluid van motoren
machines die boren
zoveel gaat verloren
als we het ritselen van de wind
niet kunnen horen

Daarom, hou ’t licht
laat de tonen lichter klinken
zet op de bourdons de kwinten

Luister naar het ochtendlicht
de kriebels van je prikgezicht
de trilvlucht van een vlinder
hoor de merel zingen
het ruisen van de linden
het fluisteren van een kind
dat jou de liefste vindt

Daarom, hou ’t licht
laat de tonen lichter klinken
zet op de bourdons de kwinten

Lies Prins, augustus 2023

Jan-kijk-in-de-lucht van nature
keek ik een tijdje naar de grond
waar ik vormen zocht en vond
verrassende structuren.

In ’t mulle zandpad waar ik stond
zag ik sporen diep en rond
en al enigszins ontbonden
de vijgen uit de paardenkont.

Figuren heb ik er gevonden
zoals alleen natuur ze maakt
weefsels tekeningen door
een bosgeest aangeraakt.

Even gaf het me een schok
hoe een zwam ten onder ging
aan glanzend blauwe torren
dood en leven nauw verbond.

Met een fijne kwast geschilderd
was de witte verenkring
een geschonden vogelvlucht
die mij terugbracht in de lucht.

Turend naar de lichte wolken
kwam mijn hoofd van het donker los
maar mijn voeten in de sporen
en de tekens van het bos.

Lies Prins, augustus 2023

Ik gooi het maar op een akkoordje
Met dat verlangen
Het klinkt ook niet zo mooi
Als in het Duits
Een woordje dat blijft
Hangen in mijn pen
Vooruit zeg ik hardop
Het moet eruit zodat het
Op papier een schrijver waardig lijkt
En dan, ik kijk er zelf van op
Sla ik de spijker op z’n kop
Wanneer ik schrijf
Verlangen is niets anders
Dan een dingetje voor dichters
Romantici en filosofen
Die allemaal geloven dat het
Te beschrijven is en iets
Van een gevoel kan slechten
Toch oplichters die
Letterknechten

Anna Wiersma, juli 2023

iemand vertelde mij dat
een paard dood kan gaan als het
lang in dezelfde houding ligt

het paard in de trailer voor mij
gaat sneller dan het ooit zelf kan lopen
en lijkt dat heel gewoon te vinden

vervoer van dieren is immoreel
voor kippen lijkt het nog een schoolreisje
maar varkens weten heel goed wat hun wacht

iemand vertelde mij dat
de slachterij naast het kerkhof
wordt stilgelegd bij een teraardebestelling

intussen speelt het toneelgezelschap
Dood Paard ergens in het land
een stuk van Arthur Schnitzler

auteur uit het Freudiaanse Wenen
met de befaamde rijschool
vol levendige Lippizaner hengsten

iemand vertelde mij dat
het houden van veel paarden
een zware druk legt op het milieu

het paard van de buren
doet tergend langzaam beentje over
terwijl de ploeg achter hem kantelt

ik zit achter mijn bureau
te schuiven met paperassen
het lijkt op trekken aan een dood paard

ik zit al heel lang in dezelfde houding.

Louis Radstaak, juli 2023

Die dag van Keti Koti…
is de wereld lichter
nu tussen wit en zwart?

De woorden zijn gesproken
door iemand van stand
de ander zonder ziel.

God, stond vast, moest
niets hebben van zwarten
leerde een kunstenares
en altijd op je hoede zijn
weet ze ook nog nu.

Is de wereld lichter
nu tussen wit en zwart?
Dat moet nog maar blijken…

Ik?
“Ik geloof er niets van…”
lees ik in ‘Friday Black’

Sieth Delhaas, Juli 2023

Hallo!, heeft iemand mijn merel gezien?
Ik mis haar al de hele dag,
houdt iemand haar thuis gevangen, misschien?
(Alsof dat zomaar mag…)
Hoor!, haar jongen piepen angstig in koor,
pa merel vliegt wanhopig in ’t rond,
ze is er toch niet zómaar vandoor?
Ze oogde nog kwiek en vief en gezond…

Hallo daar, wil iemand mij helpen met zoeken?
Of kan iemand het nest beschermen?
D’r zitten hier kraaien en gaaien en roeken,
wil iemand zich over haar kroost ontfermen?

Het is al het vierde nest deze zomer,
het merelpaar heeft flink z’n best gedaan,
maar pa is een bon vivant, een dromer,
en ziet die nesten als deeltijdbaan.
Er gaat veel tijd heen met flierefluiten,
en ik geef toe: hij weet heus
dat gekwinkeleer flink uit te buiten,
met verwijzing naar hoofdstuk 6 van Mattheus.

Maar intussen is dat nest onbewaakt in ’t lommer,
en zitten we samen in de nesten misschien;
is er nou niemand die zich hierom bekommert?
Hallo!, heeft iemand van jullie mijn merel gezien?

Joseph Paardekooper, juli 2023

1.
iemand
die het altijd
beter weet en de
waarom-vraag durft
te stellen tegenspraak
geeft vreemde invalshoeken
heeft dwars tegen de stroom ingaat
waardoor er chaos en ongemak ontstaat
op de meest onhandige momenten de meest
fundamentele opmerkingen maakt wat ergernis
en conflicten veroorzaakt plompverloren de sociale
harmonie weet te verstoren dwarsverbanden legt onbezonnen
zegt dat het anders moet en anders kan zelfs bruisend van energie
nieuwe initiatieven lanceert is geen eigenzinnige vooringenomen onruststoker
maar een bijzonder buitenbeentje die observeert analyseert concludeert en adviseert

1.
immen
dy ’t it altyd
better wit en de
waarom-fraach te
stellen doart tsjinspraak
jout mei frjemde ynfalshoeken
smiet dwers tsjin de stream yn giet
wêrtroch der gaos en ûngemak ûntstiet
op de meast ûnhandige mominten de meast
fûnemintele opmerkingen makket wat ergernis en
konflikten feroarsaket domdryst de sosjale harmony
wit te fersteuren dwersferbannen leit en ûnbetocht seit
dat it oars moat en oars kin en sels brûzjend fan enerzjy nije
inisjativen lansearret is gjin eigensinnige foarynnommen ûnrêststoker
mar in bysûnder bûtenbonkje dy ʻt observeart analysearret en advisearret

2.
iemand
die anders is
en anders denkt
andere vormen van
samenwerking bedenkt
teruggaat naar de menselijke
maat vastgeroeste structuren weer
in beweging brengt en zonder vrees voor
eigen reputatie tijdelijk moreel kompas uitschakelt
heersende conventies uitdaagt de aanzet tot vernieuwing
geeft toekomstbestendige oplossingen heeft die niet langer zijn
gebouwd op ego en financiële winst maar op vertrouwen van betekenis zijn
oprechte verbinding en gezamenlijke doelen die beter passen bij de tijd noem het
transitie noem het innovatie het is verandering van vastgelopen psychosociale systemen
waar een bijzonder creatief buitenbeentje zonder vragen graag een steentje aan wil bijdragen

2.
immen
dy oars is
en oars tinkt
oare foarmen fan
tegearrewurking betinkt
werom nei de minsklike mjitte
fêstrustke struktueren yn beweging
bringt sûnder frees foar eigen reputaasje
tydlik moreel kompas útskeakelet hearskjende
konvinsjes útdaget wat de oanset ta fernijing jout
en takomstbestindige oplossingen hat dy net mear boud
binne op ego en finansjele winst mar op oprjochte ferbining
fertrouwen fan betsjutting wêze en mienskiplike doelen dy better
passen by de tiid neam it ynnovaasje neam it transysje it is feroaring
fan systemen wêr in bûtenbonkje sûnder fragen een stientsje oan wol bydrage

Erika Visser, juli 2023

Vlekkenloze gangen.
Hoeken. Deuren. Hoe
kwam hij hier, in deze
gang waar de leuning
halverwege ophoudt, waar
moet zijn hand nu blijven,
straks raakt hij hem nog
kwijt en waar was zijn stem
ook alweer, die zat toch
van binnen en niet van
buiten; waarom vallen
de woorden niet samen
met wat hij denkt, splitst
zijn denken zich halverwege
in een gang links en een gang
rechts, ergens moet een
middendoor zijn, een gang
die uitkomt naar waar
hij op weg is, waar hij
aan zou komen als iemand
hem het woord zou voorzeggen,
influisteren, iemand
die hem achterop kwam

uit een andere gang.

Louise Broekhuysen, juli 2023

Zij zag het levenslicht
in de timmerwerkplaats
en luisterde naar de naam Tafel
Meerdere geboortes golfden
zij werden Stoel genoemd
en waren verguld met hun naam

Tafel niet, die zat vast
aan de verkeerde naam
De Stoelen troostten haar
Je geaderde blad, zo puur
Tafel kreunde, zwaar op de poten
veel liever was ze naamloos

Tafel rechtte haar blad
en beklom de hoogste ladder
de schrijnwerkersvereniging
Ze sméékte om een andere naam
Daarvoor moest ze diep
in de buidel tasten

Raadgevers en naamgevers
kwamen samen
en beluisterden Tafel, die weende
een kolk vol tranen,
Zelf snuften ze mee
Familie is haar alles

Een ingeving timmerde aan de weg
Haar moeder zag het levenslicht
als Statafel, nu is ze haar naamgenoot
en iets hogerop gekomen

Zij voelt zich terug
in de moederschoot

José Hattink-Blom, juli 2023