Ja, één keer nog dit leven overdoen
en wat het mooiste was opnieuw beleven:
de tinteling, het met geheim omweven
zijn van ieder nog onbekend seizoen.
De koffers volgepakt met visioen.
Samen aan boord gaan van de mooiste dromen,
vol verwachting, dat eens de kust zal komen
waar om het alles ons hier is te doen.
Dan zal geen scherf ooit meer de pot ontvallen.
Alleen maar vuur en nergens smeulend as.
Het dreigend donker meer zal, drooggevallen,
korenbloemen zaaien op hoge wallen.
Weer zou jij dit doen, of dát – alsof het was,
dat vriendschap niet bestaat uit sneeuwkristallen.