In stilte kan zij niet zwijgen
Haar woorden wegen veel te zwaar
Zij kan haar stemmen niet meer dragen
Zij vallen ’s ochtends uit elkaar
Net nog zei ze lachend
Ik weet niet meer welk woord ik ben
Zij kan haar woorden niet verdragen
Zij smelten ’s middags in haar stem
In stilte kan zij niet blijven
Haar zinnen komen tekst te kort
Zij kan haar tekens niet meer mijden
Zij missen elk complot
Net nog zag zij schrijvend
Aan het aanrecht in de zon
Haar gedichten zonder twijfel
Vertrekken van ’t station