O voordat, voordat ik dood zal zijn
fluister dan, fluister dan iets liefs
het hoeft niet groot, het kan ook klein
en nog zo’n tongzoen alsjeblieft
we vergeten dan de pijn
die het leven biedt
even nog gelukkig zijn
totdat jij mij hier niet meer ziet
(Een tamelijk late – vrije – reactie op J.H. Leopold: ‘O als ik dood, dood zal zijn’, 1912)
Wim van den Hoonaard, 27 april 2020.
Heb ik jou niet gedragen
warmbloedig net als jij
de redenen nooit vragen
als dagen nachten zijn
in een waas ze zien creperen
zo hecht verbonden, ruiter, dier,
en maar doorgaan zonder keren
anders vallen ook wij hier
eens neemt Damocles dat zwaard
en het heft in eigen handen
waarna hij mij in volle vaart
met het bit tussen mijn tanden
berijdt als dienaar op zijn paard
om weer bij jou te landen
(Wim van den Hoonaard, 6-7 april 2020).
